συμβιωτικός

-ή, -ό / συμβιωτικός, -ή, -όν, ΝΑ [συμβιῶ (-ώνω)]

νεοελλ.

βιολ. αυτός που ζει μαζί με κάποιον άλλο («συμβιωτικοί οργανισμοί» — οργανισμοί που ανήκουν σε δύο διαφορετικά είδη και οι οποίοι διαβιώνουν από κοινού)

αρχ.

κατάλληλος για συμβίωση.